|
Σοβαρό το λάθος των δύο
πολιτικών ανδρών, αλλά
κατά τον μετέπειτα
πρωθυπουργό Κ.Μητσοτάκη,
ήταν «ο μόνος τρόπος για
να απομακρυνθεί από την
εξουσία το ΠΑΣΟΚ του Α.Γ.
Παπανδρέου».Οσο για τον
Χαρ. Φλωράκη, πίστευε
ότι μετά την αποκάλυψη
του σκανδάλου Κοσκωτά
και μια πιθανή καταδίκη
του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου,
η Κομμουνιστική αριστερά
θα ενισχυόταν και θα
έμπαινε για καλά στο
εγχώριο πολιτικό
παιχνίδι».
Το γκρέμισμα του Τείχους
του Βερολίνου και η
κατάρρευση των
κομμουνιστικών «παραδείσων»,
διέψευσαν τις ελπίδες
του γενικού γραμματέα
ενός κόμματος, το οποίο
ακόμα και σήμερα στο
καταστατικό του,
προβλέπεται η
εγκατάσταση δικτατορίας
του προλεταριάτου στην
Ελλάδα.
Πέραν από τα παραπάνω
γεγονότα, οι Κυβερνήσεις
του Κων. Καραμανλή, από
το 1974 και έως το 1981,
για να κατευνάσουν το
ΚΚΕ κατα κύριο λόγο, του
παρέδωσαν την ελληνική
εκπαίδευση και γλώσσα,
κρατικοποίησαν ένα
μεγάλο μέρος της
ελληνικής ιδιωτικής
οικονομίας, ενίσχυσαν τη
γραφειοκρατία, έβγαλαν
για μια περίοδο την
Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και
προώθησαν την ένταξη της
χώρας στην τότε
Ευρωπαϊκή Οικονομική
Κοινότητα, χωρίς καμμίαν
απολύτως θεσμική και
διοικητική προετοιμασία.
Το καραμανλικό δόγμα του
«όποιος πέφτει στη
θάλασσα μαθαίνει να
κολυμπάει» δεν έλαβε
ποτέ υπόψη του ότι
μπορεί να συμβεί και το
αντίθετο. Δηλαδή να πάει
άπατος αυτός που έπεσε
στο νερό.
Από το 1975 επίσης,
πραγματοποιείται στην
Ελλάδα και η πιο απίθανη
κατάληψη της ιδεολογικής
εξουσίας από την
κομμουνιστική αριστερά,
η οποία ελέγχει
εφημερίδες, βιβλία,
περιοδικά και όποιο άλλο
μέσο μαζικης ενημέρωσης
μπορεί. Ενισχύεται δε η
κατάληψη αυτή και απο
την κυβέρνηση της ΝΔ εως
το 1981, τόσο με χρήμα
όσο και με προσλήψεις
στη δημόσια τηλεόραση
και το δημόσιο ραδιόφωνο.
Στην Ελλάδα εκείνων των
χρόνων έτσι,οι
φιλελεύθεροι
διανοούμενοι,δημοσιογράφοι,πολιτικοί
αλλά και απλοί πολίτες,
ήσαν μάλλον αρνητικά
δακτυλοδεικτούμενοι οι
δε ύβρεις και έμμεση
λογοκρισία εναντίον τους,
πήγαινε σύννεφοΗ δε
τακτική της ρετσινιάς
ήταν τρέχον νόμισμα. Το
βιβλίο μου «Νεκρή
Κατάθεση» για
παράδειγμα,στο οποίο
δημοσίευα αποκαλυπτικές
συνέντευξεις 20 επιφανών
αντιφρονούντων των
κομμουνιστικών «παραδείσων»
κυκλοφόρησε στη ζουλα
και εκδόθηκε χάρη στον
ηρωισμό των Παν.
Δρακόπουλου και του
αείμνηστου Γιώργου
Βουκελάτου, εκδότες της
«Imago» και της «Ευρωεκδοτικής»
αντιστοίχως.
Ρεπορτάζ μου από το
Γκτανσκ της Πολωνίας για
την ίδρυση του
ανεξάρτητου συνδικάτου «Αλληλεγγύη»,
με το ζόρι είδαν το φως
της δημοσιότητας στον «Οικονομικό
Ταχυδρόμο» και την «Εποπτεία»
και μετά τη δημοσίευσή
τους δέχθηκα καταιγισμό
ύβρεων και υπαινιγμών
από «δημοκρατικά» Μέσα
Μαζικής Επικοινωνίας.
Επισημαίνω για την
ιστορία οτι στη διάρκεια
της δεκαετίας του 1980,
Έλληνας πρόεδρος της
Βουλής έπλεξε το
εγκώμιον του Τείχους του
Βερολίνου, διευθυντής
εφημερίδος μεγάλης
κυκλοφορίας πήρε το
μέρος του στρατηγού
Γιαρουζέλσκι στη Πολωνία
και Ελληνίδα υπουργός
Πολιτισμού αρνήθηκε να
υπογράψει τη Χαρτα77 του
Βάτσλαβ Χάβελ, κορυφαίου
Τσέχου διανοούμενου και
αντιφρονούντα.
Για να μην πολυλογούμε
και κουράζουμε, όσους
μας διαβάζουν το
συμπέρασμα είναι ένα και
σχετικά απλό: Η χώρα θα
χρειαστεί αρκετά χρόνια
ακόμα για να απαλλαγεί
από την έρπουσα
ολοκληρωτική ιδεολογία
που κυριαρχεί σε πάνω
από τους μισούς
κατοίκους της. Και για
τη θλιβερή αυτή
κατάσταση ΝΔ κάθε άλλο
παρά άμοιρη ευθυνών
είναι.
Κατά συνέπεια στο
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
και όχι μόνον, οι
περισσότεροι
ευρωβουλευτές της θα
βρίσκονται στην πλευρά
του 3% που ψήφισε λευκό
ή απείχε από την
ψηφοφορία για την
καταδίκη του
ολοκληρωτισμού. Όσο για
την κυρία Άννα-Μισέλ
Ασημακοπούλου καλά θα
κάνει να προσέχει εφεξής.
Ο οχετός του
ολοκληρωτισμού στα ΜΜΕ
είναι πάντα ενεργός και
δραστήριος. Γνωρίζει δε
άψογα όλες τις τεχνικές
και μεθόδους τόσο της
ναζιστικης προπαγάνδας
όσο και λενινιστικής που
ενέπνευσε τον δρα
Γκαιμπελς.
Αθ.
Χ.
Παπανδρόπουλος
– European Business
Review |
